مجید انتظامی در نشست «همراه خاطره‌ها»: پس از ۱۰ سال به صحنه برمی‌گردم / عاشق دفاع مقدس بودم
به گزارش روابط‌عمومی و امور بین‌الملل بنیاد رودکی، نشست رسانه‌ای رویداد موسیقیایی «همراه خاطره‌ها» برگزیده‌ای از آثار مجید انتظامی که قرار است مهر ماه سال جاری به مناسبت هفته دفاع مقدس در تالار وحدت برگزار شود، با حضور مجید انتظامی و نصیر حیدریان در تالار وحدت برگزار شد.
در ابتدای این نشست انتظامی گفت: برای این رویداد حدود سه یا چهار ساعت موسیقی نوشته‌ام اما هنوز تمامی قطعات انتخاب نشده است. خوشبختانه در این کنسرت آقای نصیر حیدریان با من همکاری دارد و در این راستا ضمن نت‌خوانی، گروه ارکستر را آماده می‌کند.
پس از توضیحات کوتاه مجید انتظامی، خبرنگاران حاضر در مراسم پرسش‌های خود را مطرح کردند.
انتظامی در پاسخ به پرسشی مبنی بر قطعات درنظر گرفته شده این رویداد، گفت: از میان حدود دویست ساعت موسیقی که نوشته‌ام، در این برنامه، موسیقی‌هایی از فیلم‌های «کانی‌مانگا»، «جایی برای زندگی»، «مردان آنجلس» و همچنین شیخ بهایی با سازهای سنتی، نی، کمانچه، قانون و … نواخته خواهد شد
شرایط مهیا شده است
او در پاسخ به سوال بعدی مبنی بر سال‌ها کم کاری‌اش در زمینه موسیقی، گفت: ده سال است که من در این عرصه غیبت داشته‌ام چراکه به نظرم شرایط مهیا نبود. خوشبختانه اکنون شرایط بهتر و کنسرت‌های بیشتری برگزار می‌شود و از این رو فکر کردم شاید بتوانم کمکی باشم و تصمیم به فعالیت گرفتم.
نصیر حیدریان هم در ادامه صحبت‌های انتظامی افزود: ما دوستان قدیمی هستیم و زمانیکه این پیشنهاد همکاری مطرح شد آن را قبول کردم. تمرینات با سازهای زهی آغاز شد تا نوازندگان با قطعات آشنا شوند. در این رویداد برای اولین بار است که تمام قطعه خرمشهر اجرا خواهد شد. پیش از این فقط ابتدا و انتهای آن اجرا شده بود.
انتظامی در پاسخ به پرسش یک خبرنگار مبنی بر اینکه چرا تاکنون با وجود آهنگسازان و نوازندگان توانمند، آثار ماندگاری در زمینه دفاع مقدس ساخته نشده است؟ اظهار کرد: در صورتیکه در هر کاری بخصوص اثر هنری عشق نباشد، آن اثر به چشم نخواهد آمد. من به هشت سال دفاع مقدس باور داشتم چراکه عشق و صف‌های طولانی را دیدم و در موشک‌باران‌ها زندگی کردم بنابراین با تمام وجودم کار می‌کردم. وقتی «حماسه خرمشهر» را کار می‌کردم پیانو و وسایل اولیه نداشتم اما خود را در جبهه احساس کرده و آن را با عشق ساختم. در ابتدا فکر نمی‌کردم مورد قبول قرار گیرد چراکه سلیقه مردم از موسیقی علمی دور بود؛ با این حال مردم به آن علاقه نشان دادند.
او در ادامه افزود: من در کارهایم دوست ندارم ارکستر سمفونیک ساکن بنشیند و تماشاگر تشویق کند بلکه معتقدم باید بده بستانی میان ارکستر و تماشاگران صورت گیرد. بنابراین در کارهایم فانتزی‌هایی برای خودم در نظر می‌گیرم و سعی می‌کنم گوشه‌ای از آن فانتزی را با تمام سختی‌ها اجرا کنم. هر اپیزود این کنسرت یک واقعه خرمشهر است.
وی در پاسخ به سوال خبرنگاری درباره ژانر رویداد موسیقیایی «همراه خاطره‌ها» تصریح کرد: کل کار موسیقی کلاسیک است و رنگ و بوی ایرانی دارد و با سازهای سنتی رنگ‌آمیزی شده است. تلاشمان بر این است تا این برنامه را به بهترین وجه اجرا کنیم و فکر می‌کنم کنسرت خوبی شود و مورد قبول مردم قرار گیرد.
انتظامی با اشاره به اینکه من تنها رهبر آثاری هستم که خودم اجرا می‌کنم، گفت: من رهبر ارکستر نیستم. مردم فکر می‌کنند هر کسی روی صحنه دست تکان داد رهبر است. رهبری من در حد کارهایی‌ست که خودم اجرا می‌کنم. هر رهبری آهنگساز نمی‌شود همانطور که هر آهنگساز و نوازنده‌ای، رهبر نیست.
همچنین او در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران درخصوص اجرای این برنامه در شهر خرمشهر یادآور شد: آرزوی من این است که این برنامه در خرمشهر اجرا شود اما توان جسمی من مانند سابق نیست و یکی از دلایلی که آقای حیدریان به من کمک می‌کند همین موضوع است.
او در پاسخ به سوال خبرنگاری درباره بازگشت خود پس از ده سال به عرصه موسیقی گفت: بچه‌های حرفه‌ای سابق، هیچ‌کدام نیستند. آن‌ها یا بازنشسته و یا جذب کارهای دیگر شده‌اند اما اکنون بچه‌های جوان، مستعد و خوبی حضور دارند.
انتظامی ضمن اشاره به اینکه اکنون نصیر حیدریان ارکستری با حضور هشتاد نفر از بچه‌های هنرستان موسیقی تشکیل داده است، تصریح کرد: قرار است آقای حیدریان آن‌ها را به سطحی برساند تا به ارکستر سمفونیک وارد شوند. کار نصیریان بسیار مهم است چراکه بی‌دستمرد هفته‌ای دو روز ساعت‌ها تمرین می‌کند.
حیدریان در این باره گفت: زمانیکه به ایران آمدم متوجه شدم ما در برخی زمینه‌ها کمی کوتاهی کرده‌ایم و از این رو بر آن شدم تا ارکستری تشکیل دهم از سازهای زهی و بادی تا جوان‌هایی را برای موسیقی آماده کنم. با همکاری بنیاد رودکی گروهی تشکیل دادیم تا آن‌ها از سن پایین ساز زدن در ارکستر را یاد بگیرند. نواختن ساز در ارکستر از سخت‌ترین حرفه‌هاست چراکه همه نوازندگان باید دقیقاً مثل هم بنوازند و از این رو باید هنرجویان از هنرستان ساز زدن را یاد بگیرند. در دانشگاه‌های سطح دنیا دانشجویان برای ارکستر تربیت می‌شوند به همین دلیل تصمیم گرفتیم جوان‌ها از چهارده- پانزده سالگی نواختن ساز در ارکستر را آموزش ببینند تا زمانیکه وارد ارکستر سمفونیک و ملی می‌شوند آموزش دیده باشند. هفده نفر از این جوان‌های این آکادمی در ارکستر ملی خواهند نواخت.