سالهاست که با نوای دل انگیزش خاطره داریم

او که ذوقِ ساختن و حالِ خوشِ نواختن را زیرِ سر داشت و همواره ملودی‌ها را با جانش آغشته می‌کرد.
استاد علی جعفریان که امروز به دیدارِ نتها و تماشای صدای ملودی‌هایش می‌نشینیم، هنرمندی از تبارِ فروتنی و احساس بود.

در این اجرا، دنبالِ ردپای جنون او را گرفتیم تا به شبِ ارکستر موسیقی ملی ایران رسیدیم.
آنجا که گردبادِ بی قراری، صاحبان این صندلی‌ها را به زودی در می‌نوردد.

شعله دارم بر زبان